• Ten film jest dość często traktowany jako komedia, do tego skarbnica wielu kultowych cytatów. I wielu widzów ogranicza jego odbiór do tych wybranych, zabawnych i kultowych scen. • A tymczasem rzeczywistość jest inna. Ten film, to na prawdę nic śmiesznego!! Tytuł jest o tyle genialny, że film opowiada historię smutną. Co prawda w sposób zabawny, trochę rubaszny no i dla niektórych zbyt wulgarny, ale to dokładnie odzwierciedla życie głównego bohatera, Adasia Miałczyńskiego (chętnie później poniewieranego w innych produkcjach). Życie, w którym wydażenia z pozoru zabawne dla innych, dla tego faceta są strasznym cierpieniem. Nie dlatego, że spotyka go wielka tragedia. Tylko dlatego, że spotykają go non stop tragedie maleńkie. • "Każdy mój dzień składa się z takich małych gówien". Mówi Adaś po utracie zęba przy szczotkowaniu. I każdy z tych dni czyni go nieszczęśliwym. • Uwielbiam oglądać ten film. Czuję wtedy radość, że nie każdy mój dzień składa się z tych małych gówien...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo