• Polecam, książka ukazująca relacje i odbieranie rzeczywistości z różnych stron
  • Pierwsze co przyciągnęło moją uwagę do tej książki to tytuł, chociaż oceny nie były wybitne. Historia wciągnęła mnie całkowicie. Sprawa podjęcia decyzji, czy słusznych, które rzutują na całe życie głównego bohatera i jego najbliższych, jak z tym żyć. Sporo osób mówi tu o biednym, porzuconym dziecku, że z większym zrozumieniem patrzą na osoby z zespołem Downa, dla mnie ta córka była jakby na drugim planie, ona wygrała los, tu nie o nią idzie rzecz. Czy można zrozumieć Dawida? Czy można mu wybaczyć? Czy gdyby mógł jeszcze raz zadecydować jaki to byłby krok? Ja go nie oceniam, próbuję zrozumieć. Gdzieś w trakcie powiedziano, że kształtujemy się w dzieciństwie w tych pierwszych latach, tam są podwaliny naszych wyborów, takimi jesteśmy ludźmi. Jak dla mnie przejmująca hisotria, niełatwa , ale przez to warta zapamiętania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo