• Tytuł: Budowa zamku • Producent: FoxGames • Wiek: 6+ • Liczba graczy: 2-4 • Wyobraź sobie, że masz własny zamek. Albo raczej, że starasz się go zbudować. Masz ochotę? Zagraj zatem w Budowę zamku! • Każdy gracz otrzymuje pierwszą kartę z basztą. Reszta kart zostaje odwrócona rysunkiem z liczbą do dołu. Zadaniem każdego gracza jest dobudowanie do baszty reszty zamku. Musi on wyciągnąć jedną z kart zakrytych i zdecydować, czy chce ją dołożyć. Wygrywa ten, kto zbuduje zamek złożony z dziesięciu kart. Proste? Banalne. Haczyk? Tylko jeden – strategia. Należy przemyśleć, czy dołożyć wyciągniętą kartę, bowiem każda kolejna musi mieć wartość większą od ostatnio dołożonej. Dlatego nie jest dobrym wyborem jako pierwszą zabrać z talii kartę z numerem 30, bo nie możemy wtedy dołożyć nic o wartości poniżej. Karty, które mają mniejsze liczby niż te, które gracze mają na ostatniej ze swojej części zamku, muszą być odłożone i nie biorą udziału w dalszej rozgrywce. • Gra ma banalne zasady i dwie wersje rozgrywki. W drugiej można zdobywać dodatkowe punkty dzięki postaciom na kartach, które dokładamy. Ogólnie jednak wymaga się od gracza logicznego myślenia, sprytu, dobrej pamięci i zdolności myślenia strategicznego. Dodatkowo warto też trochę ryzykować. To zabawa dla osób, które znają się już na cyferkach i potrafią liczyć do mniej więcej 50. Dlatego też gra jest przeznaczona dla zawodników w wieku 6+, ale jeśli któreś z młodszych dzieci radzi sobie z liczbami do połowy setki, też może zagrać. • Muszę przyznać, że nie spodziewałam się, że Budowa zamku będzie tak ciekawą i wciągającą rozgrywką. Świetna i prosta zabawa na kilka minut, ale dostarczająca jednocześnie dużo frajdy. W sam raz, gdy szukacie gry na przerwę w czasie filmu czy w szkole. Małe opakowanie sprawia, że możecie ją zabrać ze sobą wszędzie, a zabawa jest naprawdę doskonała.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo