• Czasy kolonialne. Niewolnictwo fizyczne czarnoskórych ludzi połączone z niewolnictwem "intelektualnym" białych kobiet. Bardzo dobra książka. Temat aktualny do dziś, jeśli spojrzymy z szerszej perspektywy, ze względu na niewolnictwo ekonomiczne (niewielkie zarobki), umysłowe (środki masowego przekazu) XXI wieku. • Polecam
  • "Czarne skrzydła" to kolejna powieść autorki, która może zostać okrzyknięta światowym bestsellerem jak jej wcześniejsze Sekretne życie pszczół. Książka Sue Monk Kidd jest wyjątkową sagą o dwóch niepospolitych kobietach. To niesamowita historia niewolnicy i białej kobiety, która po mistrzowsku opowiedziana wzrusza i oddziałuje na nasze widzenie świata. Akcja powieści rozgrywa się w dawnej Ameryce, kraju z silnymi oraz niezależnymi kobietami. Pomimo tego, że kobiety czarne na tych ziemiach od urodzenia spotykał niewolniczy los, a białe ograniczał wówczas panujący tu obyczaj oraz ustanowione prawo to zarówno jedne, jak i drugie potrafiły walczyć… Walczyć o to co im w danej chwili nie przysługiwało: o wolność do miłości, do podejmowania własnych decyzji, a co najważniejsze wolność osobistą. Jedną z głównych bohaterek książki jest Sara Grimké, córka najwyższego sędziego sądu Karoliny Południowej. Ojciec w jedenaste urodziny swej córki postanawia dać jej „niecodzienny prezent”. Jest nim czarnoskóra Hetty, zwana Szelmą. Sara czuje się zbulwersowana tym faktem. Nie chce od ojca „takiego prezentu”, bowiem według niej nie można posiadać na własność drugiego człowieka. Od tego momentu sprawy przybierają całkowicie inny obrót. Wbrew wszelkim konwenansom obie dziewczyny zaczyna łączyć przyjaźń. Ponadto od tej pory wbrew ówczesnym oczekiwaniom każda z nich na własną rękę stara się zrealizować własne marzenia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo