• Do Sherlocka Holmesa i jego przyjaciela Johna Watsona przybywa nowa klientka, która dostaje dziwne prezenty. Od jakiegoś czasu ktoś wysyła jej kosztowne perły. Kobieta opowiada detektywowi o swoim ojcu, który kilka lat wcześniej przepadł bez śladu. Pokazuje też list, który dostała od nieznanego adresata. Proszoną ją w nim o spotkanie. Panna Morstan mogła zabrać na nie dwóch przyjaciół, dlatego udała się do słynnego detektywa i jego przyjaciela z prośbą o pomoc w rozwiązaniu sprawy dziwnych przesyłek i towarzyszenie jej na miejsce wymienione w liście. Kto przesyła kobiecie kosztowne prezenty? I co się stało z jej ojcem? • Znak czterech to powieść kryminalna Arthura Conan Doyle’a o Sherlocku Holmesie. Najsłynniejszy detektyw świata jest tu głównym bohaterem, ale opowieść poznajemy dzięki narracji Watsona i to jemu ciągle towarzyszymy podczas akcji w książce. Zdarza się, że o tym, co działo się, gdy nie było go obok Sherlocka, dowiadujemy się dużo później, z opowieści detektywa, a w tym czasie poznajemy lepiej doktora. • Główną osią akcji jest sprawa, z którą do mężczyzn przychodzi Mary Morstan. Kobieta chce dowiedzieć się, kto przysyła jej prezenty i co to ma wspólnego z jej ojcem. Sprawa nie jest jednak prosta, okazuje się, że w grę wchodzą większe kosztowności niż te, które kobieta do tej pory dostawała. Co takiego wydarzyło się w przeszłości, że teraz młoda dama jest tak wynagradzana? Tego muszą dowiedzieć się Holmes i Watson. • Poza wątkiem detektywistycznym mamy też całkiem interesujące wątki prywatne w tym nałóg narkotyczny Holmesa i uczucia Watsona. Możemy też dowiedzieć się nieco o rodzinie tego drugiego i metodach pracy detektywa. Nacisk jest jednak położony głównie na sprawę, którą zajmują się przyjaciele. • Mocnym punktem książki są kwestie z życia prywatnego bohaterów. To podobało mi się najbardziej. Trochę naciągane były jednak sceny związane z Watsonem i jego uczuciami – za szybko, zbyt gwałtownie. Jeśli zaś chodzi o wątek kryminalny to był skonstruowany według schematu, który chyba jest wszystkim znany – nakreślenie sprawy, szukanie śladów i dowodów, niepowodzenie, nowy trop i tak dalej. Nic nadzwyczajnego, chociaż podobał mi się moment zaskoczenia pod koniec, gdy Watson dostał zadanie spotkania się z klientką. • Lektorem audiobooka jest Janusz Zadura, którego przyjemny głos miałam już okazję poznać wcześniej. Jego interpretacja tekstu jest ciekawa, w odpowiednich momentach słychać w jego głosie drwinę czy przejęcie. Potrafi dopasować się do sytuacji, którą ma zagrać. Jego postaci mają swoje charaktery, co ułatwia rozróżnienie konkretnych osób podczas słuchania. • Ogólnie Znak czterech nie zrobił na mnie wielkiego wrażenia. To dobra lektura, ale nie nadzwyczajna. Najciekawszy był wątek miłosny Watsona, ale reszta mnie nie porwała. Owszem, były ciekawe dyskusje, akcja, nieprzewidziane rozwiązania, ale jednak zabrakło mi tego „czegoś”. Jeśli jednak lubicie opowieści o sprawach najs­łynn­iejs­zego­ detektywa świata, zachęcam. Audiobook jest dobrze zrobiony, lektor ma przyjemny głos i dobrze się tego słucha.
    +2 wyrafinowana
  • Pommimo, że autor prowadzi czytelnika za rękę nie pozwalając mu tym samym wczuć się w klimat, jest to dobra książa. Zabawna. A nawet zaskakująca.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo