• Książki Moniki Sawickiej są w większości bardzo poruszające. Poruszają również tematy tabu. "Serwantka" jest natomiast troche inna. Porusza tematy takie jak rozwód, zdrada, szukanie siebie czy pokonywanie przeciwności. Jednak to wszystko okraszone jest niezwykłym humorem. Szalone przyjaciółki, nastoletnia siostrzenica, mąż, który odszedł do tirówki, na dodatek arysta, który został rozjechany (oczywiście to jego wina!). To wszystko jest przepisem na lekką i sympatyczną opowieść. Zdecydowanie na poprawe humoru. Nawet ktoś taki jak ja, ktoś kto na głos nie śmieje się czytając, tutaj nie miałam wyboru. Lektura na jeden wieczór. Zbliża się jesień. Uważam więc, że to będzie doskonały wybór. • Wydanie, które ja posiadam, posiada również obrazki, które dodatkowo nadają uroku czytaniu. • "Serwantka" to powieść na jesienną szarugę, na letni dzień na plaży, na każdą chwile. To przepis na śmiech i poprawe nastroju. To przepiękny prezent dla każdej kobiety. Od nastolatki po babcie :) • Moja ocena: ***** • Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca • www.lottaczyta.blox.pl
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo