• Diana i Karol, byli chwile para, gdy ona miala 15 lat, on 3 lata starszy. Ona dziewczyna z dobrego domu, corka uznanego chirurga, on z patologicznej rodziny, z takiej dzielnicy, z ktorej wiekszosc laduje za kratkami. Jednak tragedia, ktora sie zdarzyla konczy ich mlodzienczy zwiazek. • Po 5 latach nagle wpadaja na siebie na studenckiej imprezie nie spodziewali sie, ze kiedys jeszcze sie spotkaja. Karol od pierwszego spojrzenia jest nia zauroczony i chce kontynuowac stara znajomosc jednak Diana nie szuka chlopaka ale przyjaciela, wiec chlopak postanawia dac jej to co chce i poczekac. Obydwoje maja za soba ciezke wspomnienia, ktore ich zblizaja do siebie. • W ksiazce do polowy jest opisane zwyczajne zycie studenckie, wyklady, wspollokatorzy, spotkania, jest spokojnie i nic sie nie dzieje jednak mimo to nie bylo nudno i nie moglam oderwac sie od czytania. • Obok Diany kreci sie kolega z roku, ktory koniecznie chce sie z nia umowic, do Karola odzywa sie jego byla dziewczyna i tutaj zaczynaja sie klopoty. • Koniec ksiazki slodko-gorzki, szczesliwe zakonczenie z tragicznymi w skutkach wydarzeniami, polecam przeczytac!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo