• „Bieg po życie” to autobiografia człowieka niezłomnego. Lopez Lomong dziś znany jest na całym świecie jako jeden z najlepszych sportowców – biegaczy. Jednakże gdyby nie jego głęboka wiara w Boga, duża doza szczęścia i ogromne samozaparcie byłby nikomu nieznanym chłopcem z biednego, targanego wojnami domowymi i różnego rodzaju chorobami cywilizacyjnymi Sudanu. Dane mu jednak było zaznać szczęścia… • W wieku sześciu lat zostaje uprowadzony przez afrykańskich rebeliantów i trafia do specjalnego obozu dla dzieci. Wraz z trzema innymi uprowadzonymi chłopcami udaje mu się niepostrzeżenie zbiec z „wiezienia”. Niepohamowana chęć ucieczki, fizyczne możliwości do podjęcia długotrwałego wysiłku mimo skrajnego wyczerpania i wiara we własne siły sprawiła, że po wiel­okil­omet­rowy­m biegu dotarł do miejscowości Kakum w Keni. Tu Lopepe w obozie dla uchodźców spędza dziesięć kolejnych lat swego życia. Z dala od rodziców, domu, braci oraz sióstr. W pewnym momencie dostaje niesamowitą szansę od losu. Szansę wyjazdu do Ameryki i możliwość rozpoczęcia życia na nowo. Udaje mu się wykorzystać tą sytuację, dzięki której zostaje zaadoptowany przez pewną amerykańską rodzinę. W Ameryce powoli, niestrudzenie dąży do spełnienia swych najskrytszych marzeń… Jak się okazuje nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. • Biografia Lomonga to opowieść niesamowita. To nie tylko historia człowieka, któremu udało się wyrwać z piekła i osiągnąć światowy sukces, ale jest to przede wszystkim opowieść o wielu ludziach dobrej woli, którzy umożliwili mu „danie” tego typu szansy. Rewelacyjna. Polecam ;)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo