• Sha kolejny raz zmienia miejsce zamieszkania. Wraz z ojcem przeprowadzają się co dwa lata, ponieważ jest to związane z jego pracą i trybem życia. Tym razem Sha trafia do nowej szkoły i już pierwszego dnia, przed zajęciami, zaprzyjaźnia się z Danielem – synem gospodyni. Daniela oczarowuje piękna, zgrabna i drobna Sha, której nastoletnie ciało przyozdobione jest fenomenalnym tatuażem, a bezpośredniość jej charakteru sprawia, że chłopak nieraz nie wie, co powiedzieć. Daniel wie, że nie ma u niej szans – uważa, że Sha jest idealna i pewnie stanie się kolejną zdobyczą Chrisa, szkolnego przystojniaka, który ma wszystko i lubi zmieniać dziewczyny jak rękawiczki. Oczywiście dziewczyna wpada w oko Chrisowi, on jej zresztą również. Jednak nie tylko nowi znajomi absorbują dziewczynę. Sha zaczyna śnić o dziwnych rzeczach i czuje, że te sny mają wielkie znaczenie i wpływ na jej życie. • W książce mamy trzech narratorów i trzech głównych bohaterów. Rozdziały Sha, Daniela i Chrisa następują po sobie, uzupełniając się nawzajem i opowiadając tę samą scenę z różnych perspektyw. To ciekawe zjawisko, które daje ogląd na sytuację z trzech stron. Dzięki temu poznajemy też myśli i uczucia postaci. • Pełna recenzja: [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo