• Jest to jedna z wielu przeczytanych przeze mnie książek o tematyce piłkarskiej. Zainteresowała mnie ona ze względu na chęć jeszcze bliższego poznania historii reprezentacji narodowej. • Jej autorem jest Stefan Szczepłek, urodzony w 1949 r. dziennikarz z ponad 40-letnim doświadczeniem. Był korespondentem prasowym i telewizyjnym na siedmiu mundialach, ośmiu mistrzostwach Europy i ponad 20 finałach europejskich pucharów. Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu książek o piłce nożnej, m.in.: "Moja historia futbolu" czy "Deyna". Dwukrotny laureat nagrody im. Dariusza Fikusa, zdobywca "Złotego Pióra" Klubu Dziennikarzy Sportowych i Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz Srebrnego Wawrzynu Olimpijskiego PKOl za całokształt twórczości w zakresie publicystyki sportowej. Jest także pierwszym laureatem nagrody im. Bohdana Tomaszewskiego (Grand Press 2015). • Książka przedstawia 14 według autora najważniejszych meczów w historii reprezentacji Polski. Niekoniecznie te najsłynniejsze. Zawsze były to jednak mecze bardzo istotne, które poprzedzało coś interesującego i coś ważnego po nich następowało. W mniejszym lub większym stopniu wpływały one na losy Polaków i kształtowały obecny wygląd reprezentacji. Wydarzenia pochodzą z lat 1921-2018 i różnych miejsc świata (od słonecznej Barcelony po mroźne Oslo). • Od samego początku książka wciągnęła mnie i nie mogłem się od niej oderwać. Akcja była wartka, czytało się bardzo płynnie. Przez moment można się było poczuć jak uczestnik tych wydarzeń, przenieść się w czasie i podziwiać niesamowite historie. Język i styl autora - doskonale wyważony, widać ogromny warsztat pisarski. Opowieść wzbogacają obrazki, a także składy i statystyki poszczególnych meczów. Po zakończeniu lektury, jeszcze długo towarzyszyła mi atmosfera lektury. • Serdecznie polecam książkę wszystkim kibicom i fanom piłki nożnej oraz reprezentacji Polski. Myślę, że tak jak mnie, Was również zaciekawi i dowiecie się z niej wielu interesujących rzeczy, o których nie mieliście pojęcia, a także poczujecie dumę z historii naszego kraju. • ~J.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo