• „Córka fałszerza” to powieść obyczajowa osadzona w momencie historycznym związanym ze schyłkiem Republiki Weimarskiej i formowaniem się III Rzeszy. • W części pierwszej opowieści pani Jax, poznajemy niejakiego Kellermana - malarza, którego fascynuje twórczość Rembrandta. Kellerman wykorzystując swój talent artystyczny stara się pomóc swym bliskim w trudnej sytuacji finansowej. Jego żona właśnie umiera na raka, a możliwości zarobienia jakichkolwiek pieniędzy tak naprawdę nie ma zbyt wiele. Kellerman wyprzedaje zupełnie wszystko, by wraz z dziećmi nie głodować. Dziewczyna o imieniu Judith jest jego jedyną córką, oczkiem w głowie. Ojciec już od najmłodszych lata starał się w niej zaszczepić miłość do sztuki. Z czasem okazuje się, że dziewczynka ma ogromny talent. Kellerman w pewnym momencie zabiera Judith na wystawę dotąd nieoglądanych przez nikogo dzieł van Gogha. Zdania na temat autentyczności zapr­ezen­towa­nych­ w galerii obrazów tego artysty są wśród gości bardzo mocno podzielone, co nie uchodzi uwadze dziewczyny. Ojciec Judith postanawia przekazać córce tajemną wiedzę na temat fałszowania dzieł sztuki. Choć Judith na początku się wzbrania przed poznaniem tego rodzaju „twórczości”, w końcu daje się przekonać do nauki. Kellerman nie namawia jej przecież do czynienia fałszerstw. Uważa, że nadchodzą naprawdę ciężkie czasy i w ostateczności nawet taka umiejętność jak fałszowanie będzie mogła jej się niejednokrotnie w życiu przydać. Jakiś czas po odwiedzeniu przez nich galerii wypływa na jaw sprawa związana z podrobionymi malowidłami van Gogha. Akcja nabiera tempa. Śledczym trudno jest wytropić winnego tej afery. Czyżby maczał w tym palce Kellerman? Judith żywi ogromną nadzieję, że nie. Punkt widzenia dziewczyny na tę sprawę nieco ulega jednak zmianie w chwili, gdy jej ojciec zostaje zamordowany w niewyjaśnionych okolicznościach. Od tej pory młoda żydówka nie może być już niczego pewna. Powoli poznaje sekrety swego ojca i za wszelką cenę stara się znaleźć jego oprawcę. • W powieści prócz wątku związanego z główną bohaterką Judith występuje również cały szereg innych postaci, których losy oscylują wokół powstawania III Rzeszy. Obok prowadzonego śledztwa dotyczącego fałszerstw dzieł sztuki mamy tu także wiele rozmaitych intryg, okultyzm, zakazane miłości, romanse, zdrady, a nawet zbrodnie. Historia ta wciąga czytelnika w wir wydarzeń. Jest intrygująca ze względu na swą wielowątkowość, różnorodność bohaterów i fabularny moment historyczny. Napisana z dość dużym rozmachem z pewnością ucieszy niejednego czytacza. Jak na polski rynek wydawniczy uważam ją za całkiem niezłą pozycję obyczajowo-historyczną.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo