• Książka, którą pochłonęłam w tempie błyskawicy. Z każdą kartką ciekawa dalszego zwrotu akcji. Mega! polecam zwłaszcza na długie jesienne wieczory ;) gdzie pod wpływem czytania wyobrażam sobie jakbym była jednym z bohaterów. Uwielbiam książki tego autora!
  • „Podziemny labirynt” Jamesa Rollinsa to książka pełna przygód, niebezpieczeństw, napięcia, zaskakujących zwrotów akcji oraz fantazji. A fabuła nieco rodem z „Wyprawy do wnętrza ziemi” Juliusza Verne'a. • W tajemnicy wybrano grupę naukowców, którzy mają zapuścić się w labirynt jaskiń znajdujących się głęboko pod Antarktydą. W grupie znajdują się dwie kobiety – antropolog Ashley i biolog Linda oraz doświadczony speleolog Ben i geolog Khalid. Towarzyszą im świetnie wyszkoleni komandosi potrafiący zaradzić wielu ewentualnym niebezpieczeństwom. Niestety nikt z nich nie wie, że nie są pierwszą grupą penetrującą to miejsce, a poprzednia grupa nie wróciła. Pod ziemią czeka ich mnóstwo niebezpieczeństw, począwszy od nieznanych drapieżników przypominających nieco dinozaury a skończywszy na społeczności hominidów, o których nikt nie miał pojęcia, że istnieją. Wśród badaczy zaś znajduje się zdrajca, który wcale nie jest naukowcem, lecz ma wyznaczone zadanie do wykonania i nie waha się zabić człowieka. Nie wszyscy tę wyprawę przeżyją.... • Polecam dla czytelników żądnych przygód i dreszczy emocji. ES
  • Jak każda książka tego autora, wciąga i szybko docieramy do ostatniej strony. • Warta uwagi. Szybka akcja.
  • Akcja wciąga od pierwszej strony, a tempo akcji narzuca tempo czytania, co powoduje, że książkę się dosłownie "pochłania". Odkryty podziemny ciąg jaskiń, powoduję odkrycie dotąd nieznanego życia. Dziwne potwory, rośliny o specyficznych i tajemniczych właściwościach, istoty niby-ludzie, tajemnicza "cywilizacja", dzięki której to wszystko istniej i funkcjonuje... • Ci co lubią Jamesa Rollinsa - nie trzeba im zachwalać tej książki, a Ci co go jeszcze nie znają a lubią trochę zagłębić się w świat fantastyki, ale nie takiej przesadzonej to bardzo, ale to bardzo polecam. Nuda to nie ma prawa bytu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo