• Drugi tom dylogii od Eweliny Dobosz i muszę Wam powiedzieć, że właśnie takie książki uwielbiam. • Kolejny raz nie dość, że się nie rozczarowałam, to jestem po prostu zakochana w twórczości Ewelinki! • Ja chcę takich powieści jak najwięcej! Serio!!! • Ewelina ma bardzo lekki styl pisania więc przez książkę, czytelnik ma wrażenie, że po prostu płynie. Niebanalna historia i wiecie co? To jedyny polityk, który tak bardzo mi się podoba :P Nie tylko wizualnie, hahaha :P Takich poproszę więcej, a najlepiej w realu, w naszym kraju! • Wciągająca, intrygująca i namiętna historia spod pióra Eweliny Dobosz! • Polecam serdecznie!
  • Judyta pracuje jako psyc­hote­rape­utka­, w swojej pracy jest zawsze w pełni profesjonalna. Prywatnie zmaga się z wieloma problemami, niedawno została wdową i samotnie wychowuje dwójkę dzieci. • Maks jest ministerem sprawiedliwości. Jako osoba publiczna pracuje pod ogromną presją, stawiając czoła wysokim wymaganiom społeczeństwa i wspó­łpra­cown­ików­. Od niedawna ma halucynacje, stany lękowe i napady paniki. Rozpoczyna terapię u Judyty. Czy kobieta pomoże Maksowi pokonać dręczące go problemy zdrowotne? "Przekraczanie granic" to drugi tom cyklu Zakazane relacje. W pierwszej części bohaterami byli Agata i Rafał, tu odgrywają rolę drugoplanową. Świetna książka, która wciąga od pierwszych stron i nie sposób się od niej oderwać. Poznajemy trud życia samotnej matki. Tajemniczą historię Maksa, gdzie w pewnym momencie granica pomiędzy jawą i snem zaczyna się zacierać. Rozterki bohaterów, układy, kręgi władzy, relacja terapeutka – pacjent, pożądanie. Połączenie wątku kryminalnego i obyczajowego. Mnie książka się podobała.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo