• Przyznam, że nie oczekiwałam od tej książki zbyt wiele, ale nie sądziłam, że będzie aż tak źle. Książka opowiada o młodej kobiecie Abby, która zostaje obdarzona "Feniksem". Do tej pory myślała ona, że nadprzyrodzone istoty istnieją tylko w książkach i filmach. Jakże bardzo się ona myliła. Muszę przyznać, że jej postać mnie nie zachwyciła, wręcz przeciwnie, bardzo mnie denerwowała. Jest płytka i bez wyrazu. Podobnie zresztą jak i Dante, czyli przystojny wampir, który jej towarzyszy. Autorka książki, co chwilę powtarzała, jaki to on nie jest przystojny i seksowny, czego nie mogłam znieść, no bo ile można czytać o tym samym. Już bardziej zaintrygowała mnie drugoplanowa postać, czyli Viper. • Akcja książki dzieje się bardzo szybko. Można powiedzieć, że wręcz przeskakuje z jednej sceny do drugiej. Wydawać by się mogło, iż autorka nie ma zbyt dużego pomysłu na książkę i chce ją jak najszybciej skończyć. W dodatku miłość między postaciami także pojawia się w oka mgnieniu. Nim się obejrzałam już wylądowali w łóżku. Brakowało mi trochę tej rozwijającej się miłości między dwojgiem bohaterów. Tych wszystkich ukradkowych spojrzeń. Strasznie się zawiodłam, bo historia miała w sobie potencjał, niestety niewykorzystany. • Alexandra Ivy pisze bardzo prostym językiem. Każdy by sobie z nim poradził. Nic nadmiar skomplikowanego. Z jednej strony dobrze, bo książkę się czyta bardzo szybko. Z drugiej znowu, mam wrażenie, że jest napisana dla dzieci a nie dla starszych osób. W dodatku historia jest bardzo przewidywalna. Zawsze wiedziałam co się stanie. Trzeba jednak przyznać, że książka zawiera w sobie swego rodzaju humor i to mi się nawet podobało. Jest to lektura na nudne wieczory, kiedy ma się ochotę na coś lekkiego i szybkiego do przeczytania, chodź osobiście nie polecam się za nią zabierać, bo nie ma za co.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo