• Słonica Ela i ty wybieracie się w wyjątkową podróż. Słonica zamierza poprowadzić cię do krainy snu, gdzie razem będziecie mogli spokojnie zasnąć i śnić aż do rana. Podróż jest dość długa i męcząca, ale opłaca się. Po drodze spotkacie inne zmęczone i śpiące stworzenia – papugę, mysz, kreta. One też będą doradzać ci, co zrobić, by zasnąć. • Wielkie problemy ze snem małej słonicy Eli autorstwa Carl-Johan Forssén-Ehrlin to druga część serii książek dla dzieci, w których zastosowano psychologiczne chwyty pomagające maluchom usnąć i spać spokojnie aż do rana. Narrator tak prowadzi tekst, że dziecko ma wrażenie, że jest towarzyszem Eli, wraz z nią wybiera się w podróż. Zwroty bezpośrednie do małego słuchacza sprawiają, że odbiera on tekst bardzo osobiście. • Opowieść prowadzona jest w ciekawy sposób. Nie tylko przechodzimy pewien etap podróży wraz z Elą, pokonując drogę, jaka dzieli ją od łóżka, ale też zaczynamy wykonywać te czynności, o których mówi tekst. Przede wszystkim dziecko może wyobrazić sobie, że faktycznie się rozluźnia, że jest zmęczone i znużone, ale przekonuje się go też, że dzięki tej bajce łatwiej zaśnie i kolejne wieczory przyniosą mu coraz krótszą drogę do krainy snów. • Wielkie problemy ze snem małej słonicy Eli poznałam w formie audiobooka, którego lektorem jest Wojciech Malajkat. Jego niski, nieco chrypiący głos doskonale pasuje do tekstu, który przekazuje. Na dodatek aktor często ziewa, a monotonne i powolne przekazanie bajki sprawia, że słuchacz się odpręża i powoli czuje się senny. Wydaje mi się, że właśnie ta forma opowieści przypadnie dzieciom do gustu i sprawi, że tekst i jego przeznaczenie będą skuteczne. • Pomysł na stworzenie bajki, która ma za zadanie pomóc dziecku w zaśnięciu, jest dla mnie czymś nowym i ciekawym. Sama nie mam dzieci, ale słuchając opowieści, poczułam się nieco lepiej, odprężyłam się i nawet kilka razy ziewnęłam. Sama historia jest jednak nieco smutna, takie miałam wrażenie. Zmęczone, wręcz wykończone dziecko, które nie może usnąć, przemierza krainę, w której oferuje mu się ukojenie, które jednak nie nadchodzi tak szybko. Może inaczej odbiorą to maluchy, a ja po prostu nie rozumiem tego, co czują młodzi słuchacze. • Jeśli macie dzieci i chcecie ułatwić im zasypianie, spróbujcie ten bajki. To ciekawy pomysł, który chwalony jest na całym świecie przez rodziców. Być może i waszym pociechom przyniesie kojący sen.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo