• Z radością polecam propozycję lekcji wychowawczych dla gimnazjów, a nawet dla starszej młodzieży. To dobrze, że nauczyciele otrzymają nowe scenariusze, które można wykorzystać na lekcjach wychowawczych. ... • Lekcje wychowawcze to często czas załatwiania spraw organizacyjnych i bieżących wychowawczych, ponieważ lekcje wychowawcze są częścią programu wychowawczego szkoły, dobrze jest realizować je zgodnie z tym programem dostosowując do możliwości i potrzeb swojej klasy. Mniej doświadczony nauczyciel wychowawca, może z powodzeniem lekcje proponowane dzielić na więcej jednostek lekcyjnych, wybierać, co uważa za najbardziej adekwatne dla swoich uczniów. • Kilkanaście lat temu, gdy młodzież charakteryzowała się większą ilością zasobów, łatwiej było nam wzajemnie się zrozumieć. Obecnie młodzież jest osamotniona. Młodych ludzi trzeba nauczyć rozmawiać o sobie, o umiejętnościach społecznych, o własnych potrzebach. To właśnie jest tematyka lekcji wychowawczych zaproponowana przez Autorkę. Wszystkie lekcje zrealizowała ona z młodzieżą gimnazjalną. • Książka jest bardzo dobrze przygotowana pod względem merytorycznym i wydawniczym. Jest czytelna, są piękne podkreślenia. Lekcje mają stałe pozycje, co wprowadza porządek. Załączniki dołączone do tematów, bardzo ułatwią pracę wychowawcy. • Podoba mi się pomysł „złotych myśli” oraz niedokończonych zdań. A także wypunktowanie najważniejszych czynników czy fragmentów lekcji. • Zaproponowane przez Autorkę metody są bardzo cenne, niejednokrotnie wykorzystywane również do pracy z młodzieżą starszą i z dorosłymi, wymagają od nauczycieli dużej wiedzy psychologicznej i pedagogicznej, umiejętności przewidywania skutków wprowadzenia tych właśnie metod w klasie. • Rozdziały początkowe jasno i przejrzyście „tłumaczą” celowość pracy wychowawczej i jej organizację. Autorka doskonale ukazuje stan zastany, nasze nauczycielskie „pobożne życzenia” i daje wskazówki, jak zmierzać się z wyzwaniami klasy. • Cenne jest przedstawienie i przypomnienie metod aktywizujących, uwypuklenie najważniejszych działań i podsumowania rozdziałów. • Książka „Kaktusy dojrzewania” pani Ewy Molskiej jest ważnym uzupełnieniem i pomocą w pracy wychowawczej nauczycieli. Serdecznie polecam – Małgorzata Narożna-Szmania pedagog
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo