• Jess pochodzi z biednej rodziny, jest jedynym chłopakiem wśród rodzeństwa. Starsze siostry go nie rozumieją, młodsza – chce się z nim bawić. Jess jest jednak za duży na zabawy. Chłopak jest gnębiony w szkole, także z powodu swojego zainteresowania sztuką. Gdy do klasy dołącza Leslie, wszystko się zmienia. Dziewczyna ma niesamowitą wyobraźnię. Pokazuje swój świat Jessiemu, razem tworzą krainę Terabithia, w której spotkać można trolle, włochate sępy i inne niebezpieczne stwory. • Most do Terabithii to film z 2007 roku, scenariusz powstał na podstawie powieści Katherine Paterson. Według Wikipedii wyprodukował go The Walt Disney Company. W obsadzie zobaczymy m.in. młodziutkiego Josha Hutchersona (który gra świetnie), Annę Sopgię Robb, Lauren Clinton, Roberta Patricka i Zooey Deschanel. • Akcja skupia się na pokazaniu rozwoju przyjaźni Jessa i Leslie. Ta dwójka pochodzi z zupełnie różnych światów. Jess jest jedynym synem w rodzinie, jako chłopak ma za zadanie pomagać ojcu, który jest dla niego bardzo surowy. Nie toleruje między innymi jego pasji, chce, by syn się podporządkował i szybko dorósł. Leslie to dziewczyna, która dba sama o sobie, gdy rodzice pracują. Ma wiele pomysłów i ogromną wyobraźnię. To ona pokazuje Jessiemu to, czego nigdy nie doświadczył – piękna przyjaźni, nieskrępowanej zabawy i czystej radości. • W filmie pokazano nie tylko przyjaźń i relacje rodzinne. Są też wątki związane ze szkolną przemocą – raczej przepychankami i wymuszeniami pieniędzy niż czymś znacznie poważniejszym. Jest też tragedia, która zmienia jednego z głównych bohaterów. To sprawia, że wszystko wokół też się zmienia – dawne rzeczy przestają cieszyć, a ludzie inaczej zaczynają odnosić się do tej osoby. • Na uwagę, oprócz fabuły, zasługuje też kreacja postaci Jessa. Josh Hutcherson od najmłodszych lat gościł na ekranach, grając różnych bohaterów, lecz to udział w Igrzyskach śmierci przyniósł mu największą popularność. W Moście widać jednak, że to chłopak, który jest niesłychanie zdolny i potrafi tak wykreować postać, że nie można oderwać od niej oczu. • Most do Terabithii to film, w którym pojawia się wiele scen fantastycznych. To dzięki wyobraźni dwójki przyjaciół widzimy niesamowite postacie i jesteśmy świadkami wydarzeń tak realistycznych, jakby istniały naprawdę. Przechodzenie między jednym a drugim światem wypada dobrze, nie jest sztuczne, choć momentami widać, że technologia poszła mocno naprzód. • Most do Terabithii to film smutny, który wyciska łzy z oczu. Jest ciekawy, wzruszający i dobrze zrobiony. Pokazuje piękną przyjaźń i motyw straty. Ważny jest też wątek wyobraźni, która sprawia, że świat jest piękniejszy, a wszystkie problemy zostają za nami. To film dla całej rodziny.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo