• Przyszedł czas na bardzo szybką i zupełnie niespodziewaną przeprowadzkę. Rozpoczęły się wiosenne porządki, w wyniku których dla pająka Henryk i Bzyka muchy nie ma już miejsca w domowym zaciszu. Chłopaki razem przenoszą się do ogrodu. Oczywiście początkowo wcale nie jest im łatwo. Ogród to zupełnie inny klimat, dosłownie oraz w przenośni. W końcu jednak znajdują dla siebie w miarę bezpieczny azyl. W trakcie jego poszukiwań poznają mnóstwo mieszkańców zielonego zakątka. Są ogromnie przerażeni, zagubieni i zaskoczeni zachowaniem niektórych napotkanych owadów. Póki co ogród jest dla nich niczym dżungla pełna nieb­ezpi­ecze­ństw­, przed którymi muszą uciekać, by jakoś ujść z życiem. Z czasem jednak udaje im się jakoś zaaklimatyzować w nowym, zupełnie innym niż poprzednie, miejscu zamieszkania. Historia o musze i pająku jest zabawna, z wartką akcją i całą masą interesujących bohaterów. Nie jest to może jakaś wybitnie świetna opowieść fabularna, ale jak to się mówi „do przeczytania”, by zabić czas.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo