• Ciekawa powieść o dramatycznych losach siostry i przyrodniego brata których łączy miłość niekoniecznie taka jak powinna rodzeństwo. Trochę potem za dużo niep­rawd­opod­obny­ch wątków.
  • Fantastyczna, wciagajaca, bogata fabula, niesamowita wiedza autorki z dziejów historii/kultury. Polecam
  • Nowa powieść Carli Montero jest rzeczywiście bardzo osobista, aż trudno momentami w to uwierzyć. Autorka w sposób niezwykle misterny skonstruowała fabułę, w którą wplotła losy bardzo wielu swoich przodków. Z całą pewnością nie było to łatwe, w końcu zajęło jej to parę długich lat. Fabuła powieści przynajmniej jak dla mnie jest interesująca, bo dotyczy częściowo kwestii Żydów, a ten temat zawsze wzbudza we mnie pewną ciekawość. Sam wątek miłosny dotyczący głównych bohaterów - Leny i Guillena- jest momentami zwyczajnie nudny. Schodzą się, rozstają i tak przez cały czas trwania powieści... Nie przypadł mi raczej do gustu tego typu "zabieg". Jednak dużym zaskoczeniem dla mnie było osadzenie sporego czasu akcji w Polsce. Mowa tu między innymi o Warszawie i Auschwitz. Montero podczas pracy nad tym tekstem wykazała się naprawdę ogromnym zaangażowaniem i wiedzą. Doceniam ten fakt i muszę przyznać, że nie spodziewałam się tego po autorce. Choć książka jest naprawdę bardzo interesująca pod względem historycznym i warto po nią sięgnąć to moją ulubioną pozycją Carli mimo wszystko nadal pozostaje "Szmaragdowa tablica". Ale polecam również "Zimowy wiatr na twojej twarzy".
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo