• Historia opisana w ,,Cudownych latach" to pochwała przyjaźni. Trójka szkolnych przyjaciół Nina, Etienne, Adrien trafiają do jednej klasy i odtąd stają się nierozłączni. • Główną bohaterką książki jest Nina, wychowuje ją dziadek, nie wiemy nic o jej rodzicach (dopiero pod koniec książki ta sprawa się wyjaśni). Dziewczynka jest szczęśliwa, uwielbia rysować, śpiewa, pływa i wiedzie życie podobne do jej rówieśników. Siłą książki Perrin jest przyjaźń, to co ona nam daje w życiu, jak na nie wpływa. Autorka lubi w roli głównej stawiać postacie kobiet, których losy są skomplikowane. • Kilka słów o minusach tej pozycji. Bardzo długo ją czytałam, mieszały mi się imiona bohaterów, bo było ich wielu, a niektórzy ,,zjawiali się" na jeden, dwa rozdziały. Wkurzała mnie postawa Niny, jej bierność wobec męża. • Polecam ,,Cudowne lata" jako książkę na wakacje, bo też klimat w niej często taki był (morze, plaża, basen, Włochy:)). Historia Perrin zmusza też do zastanowienia się nad naszą przeszłością. Może warto odnowić kontakt z przyjaciółmi z dziecięcych lat, spotkać się , powspominać, choćby zadzwonić.
  • Książki tej autorki zachwycają słowem, treścią, przemyślanami i jednocześnie prostotą. Polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo