• Świetny pisarz, ale niestety ta część nie pochłonęła mnie tak jak pozostałe. Przeczytana z lekkim trudem, bez klimatu jaki towarzyszy mi gdy czytam książki tego autora.
  • Przekombinowany kryminał. • Autor swoim zwyczajem bierze w książce "na tapetę" jeden z problemów społecznych tego świata. Tak mi się przynajmniej wydawało gdy zaczynałem czytać. Jednak potem okazuje się, że problemów tych jest kilka (moim zdaniem, za dużo autor tu upchał,przekombinował). I tak się te problemy wzajemnie przeplatają, iż gmatwają dokumentnie motywy zbrodni (co jest na plus) ale też spowalniają tempo tego kryminału (in minus). Od pewnego momentu akcja zaczyna się "ślimaczyć", przeskakujemy od jednego wątku do drugiego, trzeciego i naprawdę trzeba dużego samozaparcia by nie odłożyć książki. • Co jeszcze jest na minus (jak dla mnie) - dziwne zakończenie jednego z pobocznych wątków kryminalnych (jakby zabrakło pomysłu), miejscami zbyt długie dialogi niczego nie posuwające do przodu (dialogi ćwierćinteligentów) oraz fatalna korekta tłumaczenia lub składu w drukarni - poprzekręcane słowa, braki słów, zwracanie się do faceta jak do kobiety i na odwrót (w dialogach). • Co jest tu jeszcze na plus - mimo wszystko ciekawa intryga kryminalna (przypominająca troszeczkę kryminały z Poirotem - detale mają znaczenie), mało dołujący klimat, trochę humoru sytuacyjnego i świetne, wzruszające zakończenie całości (ostatnie dwa, trzy akapity). Aaa. I jeszcze fakt, iż w zasadzie kryminały z tym detektywem można czytać osobno (w każdym z nich mamy coś jakby krótkie streszczenie jego życia, co pomaga w zrozumieniu pewnych wątków). • Podsumowując - jak ktoś już się wciągnął w społeczne kryminały islandzkie to nie będzie narzekał, chociaż szału nie ma. A jeśli nie czytał, to trochę może się pomęczyć.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo