• Książka ważna i porażająca. • Ważna bo ukazuje rewolucję kulturową jaką przeszedł Afganistan w ciągu ostatnich 30 - 40 lat. • Porażająca ponieważ przedstawia nie tylko sytuację kobiety w świecie muzułmańskim ale również zwykłego człowieka, pod rządami talibów.
  • Przejmująca.
  • Świetnie się czyta. Wciągająca i chwytajaca za serce. Polecam
  • Jestem zachwycona tą pozycją. Czyta się ją jednym tchem. Porusza do łez. Polecam każdemu czytelnikowi.
  • Polecam, polecam i jeszcze raz polecam! Historia kobiet z Afganistanu wciąga od pierwszej do ostatniej strony, jezyk autora i styl pisania nie pozwala na odoóożenie ksizki. • Napewno na długo zostanie w mojej pamieci - aż strach pomyśleć ze kobiety nadal przeżywaja takie piekło na ziemi..
  • Wspaniała, przejmująca, piękna i smutna.
  • Myślę, że po przeczytaniu jakiejkolwiek książki Hosseiniego nie można poczuć się nieu­saty­sfak­cjon­owanym. Jego wyjątkowy talent narracyjny sprawia, że czyta się ją jednym tchem. „Tysiąc wspaniałych słońc” to książka, która wzrusza, ekscytuje i zapada w pamięć na długi czas. W zasadzie dotyczy ona miłości. Miłości trudnej, bo mówi o miłości, która zależna jest całkowicie od przynależności do konkretnej grupy kulturowej. Mowa rzecz jasna o islamskim świecie. Akcja powieści rozgrywa się na przestrzeni około trzydziestu lat, dla Afganistanu jest to trudny moment dziejowy, bowiem na państwo to dokonuje inwazji Rosja, w następstwie czego dochodzi do wyodrębnienia się radykalnej grupy dżihadystów wprowadzających w kraju ostry reżim. Głównymi bohaterkami wysnutej przez Hosseiniego opowieści są dwie afgańskie kobiety. Pierwsza z nich to Mariam, która nieoczekiwanym zrządzeniem losu zostaje żoną pasztuńskiego szewca imieniem Raszid. Życie z Raszidem jest dla dziewczyny pasmem cierpienia. Los sprawia, że na drodze Raszida i Mariam pojawia się niejaka Lajla. Lajla po traumatycznych przejściach, żeby zyskać niejako „spokój ducha” godzi się na zostanie drugą żona Raszida. Niezwykle ciężkie życie w realiach islamskiego domu sprawia, że mimo początkowej niechęci kobiety uciemiężone we własnym bólu zbliżają się do siebie, przez co zostają przyjaciółkami na zawsze. Hosseini na kilkuset stronach opowiedział historię niesamowicie przepiękną, prawdziwą, ale również bulwersującą. Po raz kolejny udowodnił, że życie w kraju rządzonym prze Talibów jest istną udręką dla jego obywateli. Gorąco polecam. Lektura warta przeczytania z każdego względu.
  • Poruszająca historia dwóch Afganskich Kobiet, których życie było naznaczone cierpieniem, tęsknotą, bólem fizycznym i nadzieją na lepsze jutro.
  • Powodem dla którego przeczytałam „Tysiąc wspaniałych słońc” jest miłość do pierwszego dzieła autora czyli „Chłopiec z latawcem”. • Obie wciągnęły mnie od pierwszej strony i gdybym miała na tyle czasu w ciągu dnia, przeczytałąbym ją na jednym oddechu. • "Tysiąc wspaniałych słońc" - Poruszająca opowieść o życiu dwóch kobiet z Afganistanu. Wcale nie jest różowo... ich porzyjaźń rodzi się w bólu z nienawiści. • Zachęcam wszystkich do przeczytania, ale zaznaczam, że wg mnie aby zrozumieć i być tak zachwyconym po lekturze, jak ja, należy do niej dojrzeć. • W związku z tym wydaje mi się, że osoba w wieku 16 lat inaczej ją odbierze, niż osoba w wieku lat 30, która już wiele w życiu przeszła. • Losy bohaterek mieszają się z barwnymi opisami miast, sytuacji politycznej w kraju, działań wojennych, kultury, norm, zwyczajów itd.. najpierw pod rządami komunistów, potem - talibów. • Jak zawsze nie chcę zdradzać szczegółów, ale wiem, że są osoby, które wierzą mi na słowo - dlatego, jeśli jest jeszcze ktoś kto nie miał okazji przeczytać tej książki, to proszę szybko do biblioteki!
  • Wstrząsająca powieść o życiu afgańskich kobiet napisana pięknym językiem. Warto przeczytać!
  • Fantastyczna książka, która wciąga od pierwszego zdania. Czyta się ją rewelacyjnie! Polecam ją nie tylko osobom zainteresowanym Bliskim Wschodem. Przeczytajcie a nie pożałujecie!:)
  • Polecam :)
    -1 nieprzydatna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo