• "Imię wroga" stanowi piątą, ostatnią juz część sagi rodu Petrycych. Jesten zachwycona tą sagą, wszystkie jej części • są warte przeczytania i są niezwykle frapujace. Tak jest też • i w tej części, której treść zaskoczyła mnie swoja świeżoscia • i nieprzewidywalną fabułą. W piątej części cyklu, podobnie jak • w poprzednich częściach, codzienne, zyciowe losy rodziny Petrycych przeplatają z się ze zdarzeniami z przeszłości. Powieść jest tak skonstruowana, że przenosimy sie w czasie, • z wydarzeń dziejących się współczesnie, do przeszłosci, gdzie akcja rozgrywała sie w konkretnych historycznych realiach. Obie te narracje łączą się i dopiero na końcu poznajemy sens tych wszystkich zdarzeń. Autora prowadzi swoją opowieść bardzo precyzyjnie i wszystkie wątki powieści oraz kazdy z nich • z osobną, budzą naszą ciekawość poznania całości, sięgnięcia do źródeł historycznych i poznania prawdy. Tematem tej ksiażki jest przyjazd do Polski Żyda Hersza Morgensterna, który chce opowiedzieć o swoim ocaleniu z Holocaustu. Ginie on tragicznie w bardzo dziwnych okolicznosciach, a ślady wskazują na to, że ten mord ma charakter rasistowski. Tymczasem mieszkańcy pewnej kamienicy na krakowskim Kazimierzu maja problem z złośliwym właścicielem, który chce za wszelka cene utrudnić im zycie. Jak wyjasni sie sprawa śmierci Hersza Morgensterna i co mają wspólnego mieszkańcy kamienicy z tą sprawą? Jak dramatyczne były dzieje Zydów z getta krakowskiego i co sprawiło,ze Maksymilian Petrycy miał tak potęznego wroga, który chciał zniszczyć mu życie? Bardzo zachęcam do przeczytania tej niezwykłej, trudnej i pieknej książki, która pokazuje też wybrane, sprawdzone przez autorkę wątki historyczne dotyczące krakowskiej dzielnicy Kazimierz. Gorąco polecam ! • Alina Czepiżak
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo