• Moja ocena: 9/10 "Szkielet Białego Słonia" autorstwa Izy Klementowskiej to wyjątkowo interesująca pozycja, która przenosi czytelnika w realia Mozambiku. Dzięki sugestywnemu stylowi autorki, miałem wrażenie, że sam "byłem" w Mozambiku, "chodziłem" po tamtejszych drogach i "czułem" zapach unoszący się w powietrzu. Ta umiejętność wprowadzenia czytelnika w opisywany świat świadczy o wysokiej jakości książki. • Struktura książki zasługuje na szczególne uznanie. Rozpoczynamy od mapy Mozambiku, a następnie przechodzimy przez rozdziały, które wprowadzają nas w historyczne uwarunkowania regionu. To nie jest jednak zwykła podróż – autorka prowadzi nas przez dekady, a nawet całe wieki, aż do współczesności, pozwalając nam zrozumieć, jak przeszłość kształtowała dzisiejszy Mozambik. • Książka trzyma w napięciu, a jednocześnie jest oszczędna w formie – około 200 stron, z których każda ma swoje znaczenie i wartość. Nie ma tu zbędnych dłużyzn, co czyni lekturę wciągającą i saty­sfak­cjon­ując­ą. • Z pełnym przekonaniem polecam tę książkę. Jest to pozycja, która nie tylko dostarcza wiedzy, ale także pozwala głęboko zanurzyć się w opisywaną rzeczywistość, co jest rzadko spotykane w literaturze reportażowej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo