• Chromatografia na początku drugiego wieku swojego istnienia jest najważniejszą metodą analizy związków organicznych. Metoda ta nadal dynamicznie się rozwija i znajduje coraz szersze zastosowanie nie tylko w analizie, ale także w badaniach fizykochemicznych. • Z podręcznika tego korzystało już kilka pokoleń studentów. Autorzy w sposób przystępny przedstawili w nim najważniejsze zagadnienia teorii i praktyki chromatografii oraz elektroforezy kapilarnej z uwzględnieniem aktualnej wiedzy. W porównaniu z poprzednim wydaniem więcej uwagi poświęcono technikom łączonym ze szczególnym uwzględnieniem połączenia chromatografii gazowej i cieczowej ze spektrometrią mas. Więcej uwagi niż w poprzednim wydaniu poświęcono również wysokosprawnej kolumnowej chromatografii cieczowej, w tym szybkiej. Szerzej zostały opisane techniki elektromigracyjne, których rozpowszechnienie w Polsce jest coraz większe. Część obejmująca pobieranie i przygotowanie próbek do analizy została uzupełniona o opis najnowszych technik i procedur w tym zakresie. • Książka jest przeznaczona przede wszystkim dla studentów oraz absolwentów wydziałów chemicznych i pokrewnych, ale może być także cennym źródłem wiadomości dla pracowników laboratoriów analitycznych.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo