• Mały Niedźwiadek leży już w łóżku, kiedy prosi Mamę o trzy bajki. Aż trzy? – dziwi się Mama. Proszę, proszę, proszę! Poprosiłem trzy razy. Powtórzona po trzykroć formułka staje się magicznym zaklęciem, które otwiera skarbnicę bajek. Niedźwiadkowa Mama opowiada… ale nie baśnie, nie historie o królach i księżniczkach. Z maminej wyobraźni wyłaniają się postaci, które najprędzej spotkalibyśmy w Muminkach Tove Jansson. Pojawia się Strażniczka nocy, która co wieczór uderza w gong. Zora, dziewczynka z mieczem i Jacko Mollo, który śpi do góry nogami. Najbardziej rozczulający jest Nobo, małe stworzenie w wielkim płaszczu, które na dnie morza znajduje swój sen. Pod piórem Kitty Crowther powstaje magiczny nocny świat, oryginalny i pełen prostych, ale rozbudzających wyobraźnię wydarzeń. We wszystkich historiach pojawia się wątek snu i związanych z nim wieczornych rytuałów, zachęcając dorosłych do odnowienia zwyczaju opowiadania bajek na dobranoc. Również warstwa wizualna książki jest zaskakująca – autorka posłużyła się fluo­resc­ency­jnym­i markerami i kredkami, a jej ilustracje mogą być inspiracją dla młodszych czytelników, by tworzyć własne nocne opowieści!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo