• Moim zdaniem najlepsza książka Pani Katarzyny, dziwna, nietypowa, nie ma tu rozdziałów, nie ma chronologii. Piękna historia miłości dwojga ludzi opowiedziana z perspektywy mężczyzny. Ale nie jest to lekkie romansidło na deszczowe popołudnie. Raczej literatura piękna, nasycona mnóstwem opisów, porównań, przemyśleń. I dla mnie najważniejsze przesłanie: nie odkładaj niczego na potem, bo potem może już nie być.
  • Po opisie wydawało mi się, że będzie to ciekawa książka. Ale gdy zaczęłam czytać to ledwo i z dużym samozaparciem dotarłam do połowy. Chciałam dać jej szansę, ale nie dałam rady. Przeczytałam jeszcze 4 ostatnie kartki, żeby zobaczyć jak się skończy. Dla mnie ta książka jest niezrozumiała, dziwnie napisana i w ogóle nie mogłam wgryźć się w tę historię. Mnie się nie podobała.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo