• Głupawa fabuła. Treść można by zmieścić na dwóch stronach. Jak już ma nic innego pod ręką, to można przeczytać.
  • Książka „Bracia Di Caro” to pierwszy tom serii o tym samym tytule. • To romans mafijny, więc nie jest to również lektura dla każdego. • Przez 90% książki jest dziwnie i nudno. Dużo niepotrzebnych opisów, takich "zapchajdziur", które w pewnych fragmentach można by pominąć. Główna bohaterka jest dość głupia, naiwna i infantylna. Mam wrażenie, że nie ma swojego mózgu, powinien to być poradnik dla młodych dziewczyn "Jak nie powinny być traktowane przez facetów i jak nie powinny myśleć i się zachowywać". W ogóle nie polubiłam głównych bohaterów. • Natomiast samo zakończenie jest bardzo intrygujące, to taka "wisienka na torcie", dlatego postanowiłam przeczytać drugą część, żeby dowiedzieć się o co w tym wszystkim chodzi. • Czyta się bardzo szybko.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo