• Jest to pierwsza część uroczej i zabawnej serii o Werce Rozterce, adresowanej do czytelnika powyżej siódmego roku życia. Bardzo ładnie, estetycznie wydana, z ujmującymi ilustracjami Zosi Dzierżawskiej. Do tych książek aż się buzia sama śmieje. Nie można koło nich przejść obojętnie. A treść nie rozczarowuje, tylko jeszcze potwierdza pierwsze wizualne wrażenie. Może dlatego, że są to książki o wielodzietnej (jak to byśmy dziś powiedzieli) i do tego szczęśliwej rodzinie. • Werka ma czworo rodzeństwa: starszego brata Tymka, młodszą siostrę Klarę i całkiem małe bliźniaki Irka i Lizę. Do tego niesforną fretkę Margolcię, żywiołowego pudla Wafla, no i oczywiście rodziców. Ale mama pracuje na cały etat jako konserwator w muzeum, tata zaś jest pilotem i często odbywa loty międ­zyko­ntyn­enta­lne. Dlatego rodzina potrzebuje niani. Dotychczasowe nie były idealne. I oto trafia do nich Ania, urocza Irlandka, w której dzieci od razu się zakochują. Rodzice jednak mają poważne wątpliwości. Ania jest zbyt młoda i często wydaje się po prostu nieo­dpow­iedz­ialn­a! • Jak rodzina poradzi sobie z tym dylematem? – A, to już przeczytajcie sami. • Książka naprawdę godna polecenia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo