• Jeśli szukacie rzetelnego opisu nurtów eugenicznych w Ameryce oraz wyjaśnienia tych procesów na gruncie naukowym, to poszukajcie innego źródła. • Po krótkim fragmencie "na temat" autorka wsiada na swojego konika krytykowania "białego przywileju" i tak się zagalopowuje, że wspomina książkę J. Conrada "Jądro ciemności" jako pochwałę "białej supremacji" - serio! (strona 73). Pisze jak aktywistka, nie jak historyczka. Zamiast podejmowania próby zrozumienia zjawiska popularności eugeniki w USA, w zacietrzewieniu atakuje wszelkie przejawy tego, co uznaje za "biały • przywilej" i paternalizm, niezależnie od tego, czy ma to związek z eugeniką. Aby podkreślić buzujące w niej emocje, ucieka się do wulgaryzmów i inwektyw, wzmacniając szkodliwe przekonanie, że kobiety są zbyt emocjonalne, aby być obiektywnymi badaczkami. • Wisienka na torcie - polskie tłumaczenie tytułu sugeruje, że chodzi o całe USA. W oryginale w tytule wyraźnie zaznaczono, że chodzi tylko o stan Virginia (co jest zgodne z prawdą).
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo