• Książka warta przeczytania.
  • Wspaniała książka poruszająca problem depresji poporodowej, jakże częstej, lecz przemilczanej. Myślę, że wiele kobiet znajduje się w takiej sytuacji jak bohaterka książki, ale boją i wstydzą się mówić o swoich uczuciach i potrzebach. Książkę polecałabym do przeczytania również panom, bo opisana sytuacja dotyka całą rodzinę.
  • Autorka w swej powieści porusza często pomijany, a czasem wręcz tuszowany lub uznawany za fanaberię , problem depresji poporodowej. Tego stanu często nie rozumieją nawet najbliżsi młodej matki , bo przecież w każdej z kobiet tkwi instynkt macierzyński. Po prostu otoczenie nie rozumie, że to choroba . • Dla bohaterki powieści Weronki, trzecia ciąża jawi się jak dopust boży, nie chce jej , bo zakłóca jej dotychczasowy rytm życia. Jest blogerką, kocha fotografię, była modelką, a teraz swe ambicje przelewa na robiące karierę córeczki - bliźniaczki, które po urodzeniu braciszka, dają matce nieźle " popalić ", podobnie jak zajęty ciągłą pracą mąż - biznesmen i zazdrosna o dzieci siostra, walcząca z własną bezpłodnością. • A pozostawiona samej sobie Weronika , udręczona wiecznie płaczącym synkiem nie zauważa , że dochodzi prawie do tragedii. • POLECAM tę nietuzinkową powieść.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo