• Monika B. Janowska - GRA O PAŁAC • Kolejna przezabawna powieść tejże autorki z tajemnicą w tle, a dotyczącą starego, niszczejącego poniemieckiego i posowieckiego pałacyku. Ale też i samej bohaterki Klary, dziennikarki porzuconej jako trzyletnie dziecko i wychowanej w sierocińcu. Wraz z przyjaciółmi próbuje z lokalną mafią walczyć o prawa dla sierocińca, by przenieść go do tegoż właśnie, przez sowieckiego wojsko opuszczonego, pałacyku. • Klara postanawia zbadać historię owego pałacu i w tym celu wyjeżdża do Niemiec, żeby odnaleźć spadkobierców. Odnajduje Gerharda, potomka Rudhordorfów, który postanawia jej pomóc i przyjeżdża do Polski. • Ale na Klarę czyhają niespodziewane wydarzenia i przypadki. • Czy Klarze i Gerhardowi uda się zgłębić tajemnicę pałacu sięgającą II wojny światowej? I co na to lokalna mafia? • Jest to typowa komedia sensacyjna z elementami obyczajowymi, bardzo dobra na coraz dłuższe jesienne wieczory. Czyta się szybko ze względu na wciągaj
  • Świetna książka. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo