• W różnych częściach Polski w niewyjaśnionych okolicznościach znikają młode, piękne kobiety. Nie ma jednak śladów morderstwa... nie ma żadnych śladów. Niespodziewanie na trop w sprawie trafia komisarz z małego miasta – Nowego Romanowa, Marek Bielski. Jednak nie tylko policja szuka zaginionych kobiet. Powstaje nietypowa, inte­rdys­cypl­inar­na grupa śledcza, dowodzona przez ekscentrycznego profesora Kocha, która będzie musiała stawić czoła trudnej i wielowątkowej sprawie, przekraczającej granice Polski, a nawet ludzkiego pojmowania świata... • Zbigniew Chrząszcz urodził się w 1963 roku w Radomsku, w którym mieszka i pracuje do dziś. Tworzywo to debiutancka powieść. Jego największą pasją jest fizyka. Własne studnia nad fizyką kwantową i astrofizyką doprowadziły go do stworzenia kompletnej kosmologii, wyjaśniającej naturę Wszechświata. • Język książki jest lekki, sprawiający przyjemność z czytania. Powieść czyta się szybko, choć czasem zawiera długie opisy. Wartka i ciekawa akcja czyni z książki utwór, który czytelnik zapamięta na długie dni. Tu nie ma ani chwil na nudę. Oryginalnością Tworzywa, jest to, że jest połączony z fizyką, z czym spotykam się pierwszy raz. Thiller czyta się ciekawe, bo ma dużo momentów krwistych, które będą się śniły po nocach. W trakcie czytania, nie mogłem uwierzyć, że napisał ją Polak, a nie jakiś Szwed. • Okładka książki przede wszystkim jest intrygująca i zmuszająca do myślenia nad koncepcją autora. Zastanawiałem się na początku, o co chodzi z tym niebieskim "ludkiem", lecz w trakcie lektury wszystko się wyjaśniło. • Bohaterowie są na pewno oryginalni. Nie spotkałem się jeszcze z tak inteligentnymi postaciami literackimi, które były policjantami. Morderca też świeci swą mądrością i umiejętnościami strategicznymi. • Profesor Koch to jeden z głównych bohaterów. Przez całą akcję książki, uczy wiele swoich wspó­łpra­cown­ików­. Wykazuje się dużą cierpliwością i elokwentnością. Ma duże zadatki na detektywa. W niektórych momentach wydawało mi się, że jest odzw­ierc­iedl­enie­m autora. • Książka bardzo mi się spodobała i czekam na kolejną powieść tego autora. Wywarła bardzo dużo emocji. Cieszę się, że - dzięki uprzejmości autora - mogłem ją przeczytać. • Polecam ją "smakoszom" polskiej literatury oraz tym, którzy poza thrillerami nie widzą świata. Książka może być idealnym prezentem na Święta Bożego Narodzenia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo