• Książka składa się z dwóch niezależnych części; pierwsza to Opowiadania, drugą stanowi zapis klimatu rewolucji październikowej. Opowiadania krótkie, zwięzłe, eleganckie. Perełki, w których emocja człowieka służy budowaniu, wzbogacaniu krajobrazu, staje się elementem nie tylko przyrody, ale również architektury miasta czy wsi. Odwrotnie więc niż u większości autorów, gdzie wektor zwrócony jest w przeciwną stronę - najczęściej to zewnętrzny obraz buduje lub wzbogacana emocje. • Część druga "Nieszczęsne dni" wciąga Czytelnika w wir okrucieństwa rewolucyjnych wydarzeń. Nie nazwiska grają w tym przedstawieniu główną rolę lecz emocje, emocje na wskroś negatywne. Strach, przerażenie, zniechęcenie, zobojętnienie wypełniają scenę jak duszący dym, który zanim zabije, wcześniej odurzy narkotyczną wizją niemożliwych potworności. Tylko, że to nie jest wizja lecz rzeczywistość, a potworność jest jak najbardziej prawdziwa. To Wojna Światów, w której najlepsze co można zrobić, to nie brać udziału. Prawdziwy Mistrz Prozy.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo