• „Wojna futbolowa” • Autor: Ryszard Kapuściński • Moja ocena: 8/10. • To bardzo ciekawy i angażujący zbiór reportaży, który zabiera czytelnika w podróż przez różne regiony świata — od Afryki, przez Amerykę Łacińską, aż po Cypr. Choć tytuł nawiązuje do krótkiego, lecz brutalnego konfliktu między Salwadorem a Hondurasem, to sama opowieść daleko wykracza poza ten jeden epizod. • Z Kapuścińskim przemierzamy wiele krajów i obserwujemy różne społeczeństwa na skraju lub w środku wojny, rewolucji, przewrotów. Spina je wspólny mianownik — napięcia społeczne, nierówności i wybuchy przemocy, które autor opisuje z reporterską wnikliwością i char­akte­ryst­yczn­ym dla siebie wyczuciem. • Mimo że tematyka bywa trudna, książka nie przytłacza — wręcz przeciwnie, potrafi wciągnąć swoją rytmiczną narracją i refleksyjnym tonem. Cenię sobie te literackie wędrówki z Kapuścińskim, jego umiejętność obserwacji i styl, który nie moralizuje, a raczej zaprasza do samodzielnej refleksji. • Zdecydowanie polecam tę książkę — to wartościowa i inspirująca lektura. • ** 22:36 * 25.04.2025 * 38/2025 * • • „Jeszcze dzień życia” • Autor: Ryszard Kapuściński • Moja ocena: 8/10. • „Jeszcze dzień życia” to niezwykle interesująca publikacja, w której Ryszard Kapuściński szczegółowo opisuje dramatyczne epizody wojny w Angoli. Autor wnikliwie przedstawia kolonialne dziedzictwo Portugalii, temat handlu niewolnikami, zaangażowanie wojsk kubańskich w konflikcie, ale przede wszystkim skupia się na narodzie, który rozpaczliwie walczył o wolność i niepodległość. • Kapuściński, jak zawsze, snuje swoją opowieść w sposób sugestywny i pełen emocji, umiejętnie łącząc reportażowe fakty z literackim wyczuciem narracji. Książka pokazuje nie tylko brutalność wojny, ale także codzienne życie ludzi w cieniu wielkich historycznych wydarzeń. • To publikacja, którą zdecydowanie warto przeczytać — refleksyjna, wciągająca i dająca głębszy obraz świata, o którym często zapominamy. • Serdecznie polecam! • ** 23:33 * 26.04.2025 * 39/2025 *
    +2 trafna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo