• „Nienawiść jest wygodna i przychodzi z łatwością. To miłość wymaga wysiłku, miłość, za którą każdy z nas musi zapłacić.” • Uwielbiam książki Eriki Johansen, jednak to co wydarzyło się w „Losach Tearlingu” było dla mnie jednym wielkim nieporozumieniem. Dawno nie czułam się tak rozgoryczona z powodu książki. Przeklinałam ją chyba przez dobre dwa tygodnie! Naprawdę! Zupełnie nie wyobrażałam sobie takiego zakończenia. Ciągle miałam wrażenie, że to jakiś żart. Autorka zrobiła tutaj obrót akcji o sto osiemdziesiąt stopni. Nagle te wszystkie wstawki z historii Tearlingu można było wyrzucić do kosza. Nie rozumiem do końca co tu się stało. • Sama książka nie jest zła. Ba! Jest nawet bardzo dobra. Johansen wyjaśnia w niej wszystkie nagromadzone wątki i tajemnice. Czyta się ją naprawdę szybko, bo wciąga już od pierwszej strony. Gdyby nie to zakończenie to poleciłabym tą trylogie wszystkim bez wyjątku. Chociaż nie. Zdecydowanie polecam „Królową Tearlingu”. Może akurat wam przypadnie do gustu to zakończenie. Naprawdę warto poznać tą historię. • Aleksandra • Ps. Wybaczcie mi, że dziś tak marudzę, ale naprawdę wstrząsnęło mną to zakończenie. • Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Losy Tearlingu” autorstwa Eriki Johansen. • Szukaj mnie na: • [Link] • [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo