• Jak dla mnie najlepsza z całego cyklu. Najsmutniejsza i najbardziej normalna, bez mocy nadprzyrodzonych, wiedźm i krowy zjadającej komórki. • Za to pełna emocji tych dobrych i tych złych. • I pełna miłości tej dobrej do męża, dzieci i tej złej bo niespełnionej. • Dużo jest w niej smutku i tragicznych wydarzeń, ale są też chwile pełne szczęścia i radości. • Są też dzieci, których wybryki powodują uśmiech na twarzy a ich rozmowy mogą rozbawić do łez. • Jest też wielka tragedia jaką przeżywa Patrycja z Łukaszem i rodzące się uczucie pomiędzy Patrykiem i Dominiką. • Bo właśnie Patryk , przybrany brat Hanki jest tu postacią pierwszoplanową. To jego opiece powierza swoje przybrane dzieci Hanka, którą mąż wyrzucił z domu i teraz leczy się z alkoholizmu. Wraz z dziećmi przyjeżdża również ich opiekunka Dominika, która jest szantażowana przez Gabriela. • Dużo się w tej powieści dzieje, na prawdę nie można się nudzić i choć niektóre sytuacje są trochę nierealne to i tak jest ich mniej niż w poprzednich częściach. • I wreszcie dowiadujemy się coś więcej o latach młodości Gabriela i jak dramatyczne przeżycia z dzieciństwa wpłynęły na jego obecne życie. To samo dotyczy Łukasza i Patryka. • Dobre zakończenie cyklu.....można powiedzieć "i żyli długo i szczęśliwie"
  • Cały cykl "Poczekajka" jest dobry, nawet bardzo dobry lecz....nie polecam, bardzo nie polecam części czwartej - "Sekretnik". Jeżeli nie chcecie się rozczarować to nie czytajcie! Naprawdę - nie czytajcie!!!
  • Pani Katarzyna jest the best!Jej książek się nie czyta, je się łyka! Potem jest niedosyt i czekanie na kolejną!!!!!!!!Super, że mamy swojskie pisarki, na które czeka się z niec­ierp­liwo­ścią­! I żeby użyć sloganu reklamowego:DOBRE BO POLSKIE! Gorąco, jako stary mol książkowy, polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo