• Teraz już jestem pewien: jeśli na obwolucie lub okładce napisano "wciągający thriller", "nie będziesz w stanie odłożyć tej książki" , itp, to znaczy ze jest to nudna, bardzo słabo napisana i nie nadająca się do czytania sieczka. Właśnie takie reklamy(?) znalazłem na okładce i teraz już wiem, żeby nigdy nie dać się skusić na takie oszustwa. Książka powinna mieć tytuł "Poradnik macierzyństwa dla trudnych kobiet".
  • Książka niesamowicie wciąga wymuszając na czytelniku samodzielną analizę i nawet kiedy już jesteśmy pewni jaki jest wynik, to nagle okazuje się, że prawda jest głębsza niż nam się zdawało.
  • Niezłe, ale trochę przewidywalne zakończenie, ciekawie ukazane pogłębianie się depresji poporodowej bohaterki, na koniec to już psychoza
  • Bardzo dobra, wciągająca książka; ciężko się oderwać. Na pewno napisana bardzo sprawnie, główna bohaterka jest niezwykle wiarygodna. Także temat poboczny – depresja poporodowa – jest opisany wyśmienicie. Napięcie towarzyszy niemal do ostatniej strony. Gorąco polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo