• Ktoś znowu pomylił okładki książki. Lubię książki z pozytywnym zakończeniem , a jednoczesne jednoznacznym. Tu mamy ze 4 epilogi , no i można się domyśleć jaki jest koniec.
  • Nie porwała mnie ta seria. • Troszeczkę więcej pracy przy fabule i bohaterach i można było zrobić z tego jedna dobrą książkę.
  • Adam McKey to istny żywioł - dziki, męski, nieokiełznany, władczy, namiętny i szalenie seksowny! Wywraca wszystko do góry nogami, a gdy już skończy...pozostają już tylko zgliszcza. McKey na końcu drugiego tomu znika, co powoduje załamanie u Cassandra. Jednak teraz to nie Cass jest najważniejsza tylko jej synek - Tommy. Ale nie da się zapomnieć takiego mężczyzny jak Adam. Pewnego dnia wchodzi do gabinetu swojego szefa i jej spojrzenie napotyka chłodny błękit tych oczu...poraz pierwszy od dwóch lat widzi wpatrzonego w nią Adama. Koszmar powraca - Eros i inni są blisko, znów robi się niebezpiecznie. Pojawia się też pewna kobieta z przeszłości. Naprawdę sporo się dzieje, a zakończenie nieco zaskakuje (mam też wrażenie jakby był niedokończony). Ten tom wydaje mi się jednak najbardziej dojrzały i przemyślany. Postacie zmieniają się, rozwijają, czują więcej i intensywniej. • Szkoda, że to już koniec...
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo