• Polecam miłośnikom literatury z dreszczykiem, trudno oderwać się od czytania. Zawiera zagadki, tajemnice, ciekawe śledztwo. Wartka akcja wyklucza nudę.
  • Brawa dla p.Klejzerowicz bardzo mi sie podoba Pani styl pisania ---polecam wszystkim !!!!!
  • Emil Żądło, który zrezygnował z pracy w policji na rzecz dziennikarstwa, przeżywa kryzys. Kryzys wieloraki: związany z pracą, z brakiem natchnienia na nowy artykuł, z finansami, z uczuciami, z życiem w ogóle... Za ostatnie pieniądze kupuje alkohol i papierosy, nie ma siły wstać z łóżka i wziąć się w garść, a na dodatek jego była żona utrudnia mu kontakty z synem i męczy o zaległe alimenty. Wszystko się zmienia, gdy któregoś razu w nocnym pubie spotyka córkę swojej starej sąsiadki, Dorotę. Młoda kobieta i jej narzeczony tej samej nocy zostają brutalnie zamordowani w niejasnych okolicznościach. Zaintrygowany Emil postanawia pomóc policji w śledztwie. • Pierwsza część przygód Emila Żądło. • • Anna Klejzerowicz – autorka książek kryminalnych, obyczajowych oraz powieści grozy. Z wykształcenia mgr resocjalizacji, prywatnie kociara, miłośniczka gór, książek, sztuki – a w szczególności drzeworytu japońskiego ukiyo-e oraz historii i zabytków swojego regionu. Napisała m.in Ostatnią kartą jest śmierć, List z Powstania, Czarownica, Córka czarownicy. • Język książki jest lekki, spójny, sprawia przyjemność z czytania. • Okładka jest prosta. Dominują w niej jasne, delikatne barwy. Czerwony napis pięknie kontrastuje z tłem, co rzuca się w oczy i tworzy niesamowite zjawisko. • Książkę czyta się świetnie. Ma bardzo szybką akcję, która czasami powoduje dreszcze. Wszystko od początku do końca jest idealnie przemyślane. Czytelnik nie nudzi się. Powieść ma różne wątki, m.in. miłosny i kryminalny. • Emil Żądło to dziennikarz, który zrezygnował z pracy w policji. Jest charyzmatyczny, uzależniony od papierosów, łatwo poznaje ludzi i cały czas szuka sensacji, która będzie myślą przewodnią jakiegoś reportażu. Żona go zostawiła, gdyż jako dziennikarz mało zarabia, bo ma swój honor. Utrudnia jemu widzenia z synem, ponieważ zalega z alimentami. Emilia przechodzi totalną metamorfozę charakteru, po tym, co się stanie. • Książka na pewno wywarła na mnie jakieś emocje, tylko trudno jest mi je określić. Wiem, że ją zapamiętam i wiem, że muszę przeczytać kolejne części. Polecam ją wszystkim, choć niektóre momenty nie powinny być czytane dzieciom.
  • Niestety,ale mimo obiecującego początku książka jest bardzo słabym i miałkim kryminałem,którego lekturę zdecydowanie odradzam. Akcja książki dziejąca się we współczesnej Polsce od początku jakoś nie przemawia do świadomości czytelnika,ale chciałem dać autorce szansę.Jak wspomniałem zaczyna się dość interesująco i wydaje się że mroczny klimat kryminalny będzie dość interesujący. • Niestety po około 1/3 książki autorka postanowiła,że dalej poprowadzi wątek spod znaku "Harlequin i Romanse" plus do tego garść przemyśleń politycznych.Nagle WSZYSCY! bohaterowie męscy zakochują się we WSZYSTKICH dostępnych kobietach nawet jeśli niektóre z nich mogłyby być ich matkami i stoją nad grobem dziecka.W tym momencie siada też całe napięcie kryminalne,a wszystkie następne wydarzenia są podporządkowane zejściu się bohaterów w pary.Zaczynają się pojawiać rażące błędy w znajomości technik kryminalistycznych, które warto poznać jeśli wybrało się pisanie współczesnego kryminału.Na koniec. • Autorka chciała koniecznie zademonstrować swoją poprawność polityczną i pokazać swoje światłe poglądy ustami pary zakochanych ukazując jednocześnie zbrodnicze i chore zamiary ciemnogrodu w osobie sprawcy.Jeśli autorka jest niespełniona politycznie,to mogła napisać manifest polityczny,a nie zabierać się za pisanie zdeformowanych kryminałów. • Niestety,ale zdecydowanie odradzam lekturę
    -2 nie na temat
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo