• Frances i Robert są małżeństwem z dwójką dzieci. Kobieta ma romans, który otwiera jej oczy na dotychczasowy związek. Podczas przyjęcia u znajomych, gdy pijana koleżanka strzela do swojego męża, Frances postanawia, że nie może tak dalej żyć i oświadcza Robertowi, że chce rozwodu. Mężczyzna nie może zrozumieć, jak doszło do rozpadu ich małżeństwa, aż odkrywa, że żona ma kochanka... • Rozwód to serial HBO, który miał premierę w 2017 roku. Do tej pory mogliśmy obejrzeć jeden sezon serialu, każdy odcinek po około pół godziny, lecz zarówno zakończenie, jak i informacje od HBO potwierdzają, że niedługo dostaniemy kolejne odcinki. W serialu zagrali Sarah Jessica Parker jako Frances, Thomas Haden Church w roli Roberta, Molly Shannon i Talia Balsam jako przyjaciółki głównej bohaterki, a także Sterling Jerins, Charlie Kilgore, Tracy Letts, Jemaine Clement i Alex Wolff. • Frances i Robert to duet tak niedobrany, że momentami widz zastanawia się, jak to możliwe, że tak długo ze sobą byli. Ona pracownik umysłowy, dobrze sytuowana, a jednocześnie ze zmysłem artystycznym, powściągliwa. On – rozrzutny, niemyślący o przyszłości, momentami wulgarny, bezpośredni i zagubiony, gdy zaczynają się problemy. Niektóre ze scen na początku sezonu pokazywały, jak bardzo bohaterowie się różnią, jednak pod koniec były też momenty, które przedstawiały wsparcie i zrozumienie, jakim darzyła się ta para. • Akcja skupia się na tytułowym rozwodzie i wszystkim, co z nim związane. Obserwujemy parę, która udaje się do prawników, ale też próbuje wypracowywać nowe zasady funkcjonowania w tej trudnej sytuacji. Porusza się tu wiele kwestii z pozoru bardzo błahych, które pokazują, jak rozwód wpływa na ludzi – obarczanie się winą, wspólna niechęć, problemy z mieszkaniem, trudne rozmowy z najbliższymi, ciągłe drobne uszczypliwości aż po wielkie afery. A jednak para, która przez wiele lat była ze sobą, potrafi też rozmawiać i wspierać się w ciężkich chwilach. • Serial zdominowały główne postacie, czyli Frances i Robert, których pokazuje się nam naprzemiennie. Jednak są też bohaterowie drugoplanowi z ich problemami i radościami. Całość jest tak napisana, że obserwujemy różne relacje międzyludzkie, które rozgrywają się w kilku zaprzyjaźnionych rodzinach. Możemy zobaczyć nieidealne małżeństwa, błędy wychowawcze i inne rzeczy, których nie prezentuje się w filmach z happy endem. • Mocną stroną serialu jest nieprzewidywalność. Po pierwsze na początku to Frances chce rozwodu, jednak gdy wychodzi na jaw, że miała romans, zmienia zdanie. Odwrotnie zachowuje się jej mąż. Potem obserwujemy różne sceny z życia rozstającej się pary, która musi nie tylko dojść do porozumienia, lecz także... chce się na sobie odegrać. Lepsi prawnicy, brudniejsze fakty, mocniejsze dowody, coraz większe wymagania stawiane tej drugiej osobie. I choć niekiedy wychodzi to dość zabawnie, w efekcie prezentuje się nam gorzki obraz utraconej miłości podsyconej rozczarowaniem i obwinianiem siebie nawzajem. • Rozwód to serial, który dobrze się ogląda. Są sceny, które sprawiają, że się uśmiechamy, są też takie mniej radosne, dobitnie pokazujące rozpad rodziny. Jeśli szukacie niedługiego serialu na wieczór, to czterogodzinny Rozwód jest dla was.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo