• Autor: Agnieszka Zimnowodzka • Tytuł: Śmiechołki • Wydawnictwo: Kocur Bury • Liczba stron: 24 • W miejscowości o nazwie Humorki mieszka rodzina Śmiechołków. Mają oni na twarzach uśmiechy nawet podczas snów. Jednak pewnej nocy ktoś zakrada się do ich domu i zabiera ich uśmiechy. Rankiem cała rodzina nie może nadziwić się temu, jak wyglądają bez uśmiechów. Postanawiają, że odszukają tego, kto skradł im uśmiechy. • Śmiechołki Agnieszki Zimnowodzkiej to książeczka dla najmłodszych z serii Humorki. Tym razem bohaterami jest rodzina, która ciągle jest uśmiechnięta i pogodna. • Krótka historia dotyczy głównie ukradzionych uśmiechów. Bohaterowie nie czują się sobą, nie mogąc się uśmiechać. Postanawiają odszukać tego, kto zabrał ich uśmiechy. Mamy więc tu wątek detektywistyczny niczym w dreszczowcu. Fabuła pokazuje też inną rodzinę, która stoi za zniknięciem uśmiechów, a sama ma z ich uzyskaniem wielkie trudności. • Seria Humorki to cykl książeczek dla dzieci, w których opisano fikcyjne miasteczko o tej samej nazwie, a w nim różne rodziny o różnych charakterach i przyzwyczajeniach. Wśród nich są m.in. Zdziwionki, Wścibionki czy Dąsacze. Każda książeczka opowiada o innym humorze i przedstawia ciekawe historie z nim związane. Mimo że czasem zaprezentowane nastroje nie są pozytywne, to opisano je w dowcipny sposób, który sprawia, że nie można się nie uśmiechnąć. Śmiechołki to nieco inna na tle całej serii opowieść. Owszem, pokazuje, że dla rodziny ważne są uśmiechy i bez nich czują się nieswojo, jakby byli innymi, obcymi ludźmi. Jednak opowieść skupia się bardziej na poszukiwaniu skradzionych uśmiechów niż na opisie, jak wygląda zachowanie tej rodziny, gdy je posiadają. • Ilustracje w książeczce są autorstwa Małgorzaty Kwapińskiej. Jej kreska jest przyjemna w odbiorze, obrazki są kolorowe i ładne. Na pewno przyciągną wzrok młodych czytelników, bo są bardzo atrakcyjne i zabawne. To bardzo ważny element książek dla dzieci i tu na pewno warto go wyróżnić, bo ilustratorka wykonała kawał dobrej roboty. • Książka skierowana jest do najmłodszych i na pewno się im spodoba. Jest kolorowa i zabawna, ładnie wydana, tekstu nie jest dużo, więc nawet dzieci, które dopiero zaczynają samodzielną naukę czytania, poradzą sobie z jego przyswojeniem. Przy okazji to naprawdę mądra seria, która być może będzie przyczynkiem do rozmowy z maluchami na temat różnych nastrojów i zachowań. Serdecznie polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo