• Szukając informacji o Marquezie, natknęłam się na takie zdanie: „Rekomendowanie czytelnikom jego twórczości to trochę tak, jak modlenie się o zdrowie Pana Boga – niby wszystko w porządku, ale nieco zbyteczne.” • A jednak, mimo tej bezsensowności, spróbuję zachęcić państwa do przeczytania „O miłości i innych demonach” Gabriela Garcii Marqueza. • Książka ta, to historia Siervy Marii de Todos los Angelos, dwunastoletniej markizy, która jest zaniedbywana przez swoich rodziców – zdziwaczałego markiza de Casalduero • i uzależnionej od alkoholu i seksu Bernardy Cabrery. Pewnego dnia dziewczynka zostaje ugryziona przez wściekłego psa. Koleje losu sprawiają, że zostaje uznana za opętaną i trafia do klasztoru sióstr Klarysek, gdzie mają odbyć się nad nią egzorcyzmy. Dokonać tego ma zakonnik Cayetano Delaura. Lecz niezwykle oczytany mnich, nie wierzy w opętanie dziewczynki i na dodatek zakochuje się w niej… • Miłość jaka została zaserwowana w tej książce jest zdecydowanie inna niż ta, którą zwykle znajdujemy w literaturze pięknej. Tu miłość jawi się jako demon, który opętał Cayetana, demon, na którego żadne egzorcyzmy nie zadziałają. Jak tytuł sugeruje, znajdują się w książce także inne demony. I choć akcja powieści rozgrywa się przed dwoma wiekami, te demony wciąż istnieją, wciąż mają się bardzo dobrze i tkwią w niektórych tak silnie, że naprawdę nic nie jest w stanie ich z tych ciał, serc i dusz wyrzucić. Te demony to między innymi ciemnota, zakłamanie, hipokryzja, zobojętnienie na losy innych, okrucieństwo czy fanatyzm religijny. • Choć ten kolumbijski noblista zasłynął dłuższymi formami, jak „Miłość w czasach zarazy” czy „Sto lat samotności”, nie można zaprzeczyć, że świetnie poradził sobie • z krótszym opowiadaniem. Wiele osób zarzuca, że to dzieło jest zdecydowanie gorsze od wcześniej wspomnianych. Ja powiedziałabym, że inne. Inne, ale wciąż zachwycające maestrią pióra. I tak bardzo żałuję, że nie potrafię przeczytać go w oryginale, bo zapewne nieco książce umyka przy tłumaczeniu.” • Kamila Sośnicka
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo