• Zupełnie niepotrzebne aluzje polityczne zbijające z pantałyku. Natomiast historia kryminalna sama w sobie bardzo wciągająca.
  • Nauczyciel historii staje się początkującym detektywem. Swoją przygodę zaczyna od biegania podczas, którego odkrywa swoją misję. Próbuje rozwiązać zagadkę zmarłego bohatera. Bohatera, którego historię dopiero poznaje. • Pomysł fajny ba a nawet sympatyczny. Z tymże nienaturalny, sztuczny i bez emocji. Byłam bardzo ciekawa tej pozycji ale muszę szczerze przyznać, że czytałam lepsze książki z dreszczykiem. Nie oczekiwałam czegoś bardzo ambitnego i trudnego. Próby wniesienia szczypty humoru poprawiły mój odbiór ale nie zachwyciły. • Nie skreślam i z chęcią będę wpatrywac na rynku nowości autorstwa Pana Piotra. Warto czytać polską literaturę i z góry jej nie przekreślac. • Zapraszam do zapoznania się z tą pozycją być może Ty czytelniku będziesz miał inne odczucia w jej odbiorze.
  • Książka lekka ,czyta się dobrze. Nauczyciel historii zamienia się w dedektywa. Nie ma zbędnych opisów i dużo postaci. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo