• Jak napisać recenzję, tak aby nie zdradzać kogo poznała lub nie poznała Blake szukając rodziny swojej prababki? Ten tom jest poprowadzony nieco inaczej, historia Eveliny jest inna niż wcześniejszych bohaterek, które trafiły do domu Hope, przynajmniej ja ją tak odebrałam ! • Blake, która otrzymuje tajemnicze pudełko za namową rodzeństwa wybiera się do Paryża, by dowiedzieć się kim była matką jej ukochanej babci. Jednocześnie tworzy serie artykułów do swojego pisma z postępów poszukiwań. Poznaje tożsamość Eveliny. Przy okazji odkrywa dawno zakopane swoje własne marzenia i postanawia do nich wrócić . • Narracja jest płynna, emocjonalna i niezwykle wciągająca. Bez trudu przenosimy się z czasów współczesnych do tych, w których pewna kobieta zmagała się z dramatycznymi wyborami, a jej decyzje miały wpływ na kolejne pokolenia. To właśnie te fragmenty – piękne, ale i bolesne – czynią powieść tak głęboko poruszającą. • Soraya Lane po raz kolejny udowadnia, że potrafi poruszyć serce i przykuć uwagę czytelnika od pierwszych stron. „Córka z Paryża” to kolejny tom z serii, który czyta się z zapartym tchem. Autorka mistrzowsko buduje napięcie, przeplatając losy bohaterki współczesnej z dramatycznymi wydarzeniami z przeszłości, których echa odbijają się aż do dziś. • 5/5 ⭐
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo