• Dobra jak na powieść kryminalną, przeciętna jak na powieść A. Christie. • Klasyczny wzór - zbrodnia w odosobnionym miejscu, wąskie grono potencjalnych podejrzanych (bo ktoś zabił, ale nikt nie pasuje lub pasują wszyscy) - został w pewnym sensie złamany. Krąg zainteresowań policji współpracującej ochoczo z Herkulesem Poirot rozszerza się daleko poza objętość miejsca zbrodni; pociągu zwanego "pociągiem milionerów". • Ale całość jest tradycyjnie smacznym kaskiem. Może tym razem przekombinowano z przyprawami.
  • Kolejna książka Agaty Christie, gdzie podejrzewasz wszystkich, tylko nie właściwych sprawców. Na początku skaczemy troszkę po miejscach, co wprowadza w chwilowe zagubienie. Potem jednak poznajemy milionera i jego córkę Ruth Kettering, która dostaje w prezencie od ojca słynne i pożądane przez wielu rubiny. W kolejnych rozdziałach poznajemy także niepozorną, skromną i cieszącą się dobrą opinią Katarzynę Grey. Dziewczyna przez wiele lat była damą do towarzystwa. Gdy jej pracodawczyni umiera, ta dziedziczy po niej ogromną fortunę, co wiele osób chce wykorzystać. Losy Ruth oraz Katarzyny splatają się w Błękitnym Ekspresie, pociągu dla bogatych. Ta znajomość jednak nie trwa długo - dochodzi do morderstwa... Kto jest sprawcą? W rozwiązaniu zagadki pomoże narcyz - Herkules Poirot. Co ciekawe, tym razem będzie liczył się ze zdaniem pewnej kobiety, która zrobi na nim ogromne wrażenie! A jak wiadomo - rzadko kto robi wrażenie na słynnym detektywie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo