• Pamiętam tę opowieść z wersji filmowej i komiksowej. Nie zachwyciły mnie, podobnie jak książka. • Teraz, sięgnąwszy do niej ponownie po wielu latach, mam wrażenie, że czytam strasznego gniota. Szczyty grafomanii i literackiej tandety. Płaskie jak podeszwa sandału przesłanie, irytująco manieryczny język. Błędy logiczne litościwie pomijam. • To jedna z najbardziej beznadziejnych książek, jakie miałem nieprzyjemność przeczytać (a raczej przemęczyć).
  • Ponura w swoim wydźwięku książka. Ale ta "ponurość", przeplatana kilkoma optymistycznymi wstawkami, jest cholernie wciągająca. Autor bardzo plastycznie opisuje nam to co widzi i doświadcza jego bohater. W jego umysł wkłada swoje własne przemyślenia co do przyszłości ziemi i całej ludzkości. Niewesołe zresztą. • Książka ma zmienne tempo. Stosunkowo krótkie fragmenty z dynamiczniejszą akcją przeplatane są dłuższymi opisami tego co zobaczył bohater. Nie każdemu może przypaść to do gustu. Mnie tam specjalnie to nie przeszkadzało. Pozwalało zaś na lepsze wyobrażenie sobie miejsca w którym znajdował się bohater. Jednak osoby które oglądały wcześniej filmy pod tym samym tytułem (w mojej ocenie wersja najnowsza niespecjalnie pasuje do wersji tekstowej) mogą być trochę zawiedzione. • W każdym razie - dla osób lubiących fantastykę, a szczególnie tematykę podróży w czasie, jest to pozycja obowiązkowa. Wiele pomysłów z tej książki zostało potem rozwiniętych w innych powieściach.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo