• Książka, którą bardzo szybko się czyta. Czasem zbyt idealne jest tylko życie głównej bohaterki i jej działania. Ogólnie ok, polecam.
  • Dobrze, ze wcześniej przeczytałam "Kamienice przy Kruczej", bo miałam pojęcie kto jest kim i co wcześniej się wydarzyło. Bo występuje tu tyle osób że łatwo się pogubić w koligacjach, stopniu pokrewieństwa i znajomościach. • Akcja rozgrywa się w większej części współcześnie, ale też powraca do czasów wojny i lat powojennych, co ułatwia nam zrozumienie niektórych wcześniejszych wydarzeń. • Współcześnie Ania po wielu staraniach wreszcie udaje się odzyskać swój spadek, mały uroczy dworek w pięknej i spokojnej okolicy, niestety zdewastowany, nadający się tylko do remontu. • Dzięki pomocy przyjaciół,przyszywanej rodziny, znajomych i okolicznych mieszkańców udaje się jej ten projekt pomału realizować.Na początku samotna, odnajduje prawdziwych przyjaciół a nawet miłość. • A największą miłości Anny, prócz samochodu, sosen, swojego domu, jeziora jest pies przybłęda....przepraszam suczka Szyszka, która darzy ją bezgraniczna miłością i uwielbieniem ( ale robi tak do wszystkich, którzy okazują jej serce). • Dobra, ciepła, pełna humoru powieść o kobiecie po przejściach, która mimo przeciwności losu znajduje wreszcie wymarzony dom, miłość i swoje miejsce na ziemi.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo