• „Szczęście ma smak poziomek” to opowieść o grupie czwórki przyjaciół: niedźwiedziu, wilku, borsuku i wiewiórce. Każdy z nich czegoś poszukuje. Niedźwiedź zapodzianych okularów, borsuk przerwanego snu, wilk przyjaciela i wiewiórka… Gdy wiewiórka oznajmia, że poszukuje szczęścia nagle wszyscy zaczynają się zastanawiać czym ono rzeczywiście jest. I tak przy wspólnej herbatce ze słodkich poziomek rozprawiają sobie o tym, jak może wyglądać owe szczęście. Z pozoru dla każdego okazuje się być ono zupełnie czymś innym, ale czy rzeczywiście tak jest? Zdaje się, że nasi bohaterowie je „posiadają”, ale trudno jest im to szczęście zdefiniować w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla siebie. Zachęcam wszystkich do zapoznania się z tą bardzo wartościową i pełną niesamowitego uroku opowieścią. Myślę, że zachwyci ona niejedno serce i sprawi, że będzie ono tryskało szczęściem 😉 Polecam bardzo.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo