• Trzeba przeczytać.
  • Bardzo piękna książka, choć trudna i smutna, poruszająca temat dziewczyn walczących w Powstawaniu Warszawskim, bardzo dzielnych dziewczyn, o których pisze się tak mało, a szkoda, polecam z całego serca
  • Cytując Macieja Siembiedę jest to „piękna i ważna książka”. Maria Paszyńska oddaje głos bohaterkom, które zbyt długo pozostawały w cieniu historii. Jej książka to nie tylko literackie arcydzieło, ale także niezwykle istotny dokument o roli kobiet w czasie okupacji i Powstania Warszawskiego. Autorka z ogromną wrażliwością i dokładnością historyczną przedstawia losy bohaterek, pokazując, jak wielką rolę odegrały w walce o niepodległą Polskę. To opowieść o odwadze, poświęceniu i solidarności w obliczu niew­yobr­ażal­nych­ trudności. Paszyńska nie tylko ożywia postacie, które zasługują na pamięć, ale także składa hołd wszystkim kobietom, które brały udział w walce o wolność.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo